شکست غرب شکست خورده

پروفسور حمید مولانا

با اعلام صحت انتخابات ریاست جمهوری ایران از طرف شورای نگهبان، دولتمردان و رسانه های آمریکا و چند کشور اتحادیه اروپا که به آشوبگری علیه نظام جمهوری اسلامی دامن می زدند، به طور قابل توجهی شکست خورده اند و سر و صدای تبلیغاتی آنها تا حدود زیادی خاموش شده است. شبکه های بین المللی آنها که به مدت دو هفته در انجام ماموریت خود برای یک «کودتای رسانه ای و روانی» و یک انقلاب به اصطلاح مخملی تمام وقت خود را معطوف ایران کرده بودند، با شرمندگی و خجالت زیاد تغییر مسیر داده و به پوشش مرگ رقاص و بازیگر آمریکائی مایکل جکسون و محکومیت بزرگترین فرد کلاهبردار آمریکا، «برنارد مدوف»، که 150 میلیارد دلار سرمایه و پس انداز مردم را از بین برده است، پرداختند!

آمریکا و چند کشور اروپائی مانند انگلیس، فرانسه، آلمان و ایتالیا چگونه می توانند شکست تبلیغاتی خود را برای جهانیان توجیه کنند؟ سران دولت های آمریکا و چند کشور اروپائی ممکن است تاریخ ایران را ندانند ولی مشاوران آنها باید تاریخ خودشان را بدانند: تاریخ 200 ساله استعمار و تسلط و زور و ستم بر مردم و کشورهای خود و قاره های آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین، جنایت، کشتار و استثمار مردم بی گناه، حمایت و پشتیبانی از دیکتاتورها، تفرقه انداختن بین ملت ها و اقوام و مذاهب مختلف، انجام کودتا و براندازی حکومت های مردمی و استقرار مزدوران و دست نشاندگان خود در سراسر دنیا، آغاز جنگ و تسلط و اشغال نظامی در سرزمین های مختلف.
اشتباه بزرگ دولتمردان آمریکا و چند کشور معدود اروپائی و رسانه ها و بنگاه های سخن پراکنی آنها در این است که آنها در گفتمان و پروپاگاندای خود تفاوتی بین مزدوران، عاملان و آشوبگران خود و میلیون ها ایرانی که به سلیقه و انتخاب خود به کاندیدائی غیر از دکتر احمدی نژاد رأی دادند نمی بینند و فکر می کنند که این عده از دخالت بیگانگان در امور ایران اطلاعی ندارند. علاوه بر این، از زمان پیروزی انقلاب اسلامی ایران تا به امروز کدام «پروژه براندازی» یا «جایگزین نظام» در ایران موفقیت آمیز بوده است، کودتا، جنگ تحمیلی، اصلاح طلبی آمریکائی، تحریم اقتصادی، یا تهدید نظامی؟ و تبلیغات غربی ها در حقیقت توهین به حدود 40 میلیون نفری است که در انتخابات ریاست جمهوری ایران شرکت کرده اند.

درباره «انقلاب های مخملی» و یا «پروپاگانداهای رسانه ای» زیاد مطالعه کرده ام و به عنوان یک پژوهشگر باید بگویم که احتمال موفقیت اهداف دولت های غرب و «پروژه های براندازی» یا «تغییر رژیم» موقعی میسر است که این دو عامل فراهم باشد: (1) جریان مردم سالاری در کشورهای مورد هدف وجود نداشته و رژیم های فردی و دیکتاتوری بر آنها حاکم باشند (مانند جمهوری های تحت تسلط شوروی در اروپای شرقی و آسیای مرکزی)، و (2) الگوی منسجم اصیل و بومی فراسوی اندیشه های کاپیتالیستی و سوسیالیستی که وفاداری همه طبقات جامعه را به خود جلب کرده، وجود نداشته باشد. راز استقرار و پیروزی و تحکیم و ثبات انقلاب اسلامی ایران و نظام آن در صحنه جهانی و در مقابل توطئه ها و نقشه های دشمن، اصالت و معنویت و بومی بودن و اسلامی بودن آن است.

آمریکا و چند دولت اروپائی از آغاز انقلاب اسلامی تا امروز فقط دو نوع پروژه در رابطه با ایران تهیه کرده اند: (1) تغییر محیط و نظام و ماهیت انقلاب اسلامی ایران از طریق نظامی (مانند جنگ تحمیلی) و (2) براندازی دولت یا نظام از طریق تحریم اقتصادی و جنگ های روانی و رسانه ای و غیره، و در حداقل تضعیف نظام و تفرقه سیاسی. پروژه نوع سومی که تعامل حقیقی و نه صوری با ایران و نظام جمهوری اسلامی داشته باشد در دستور روز این قدرت ها نبوده است و این خود بالاترین اشتباه غرب بوده است، زیرا حقایق جهانی را نمی توان با تعصبات یا انگیزه های برتری و سلطه گرائی پنهان نگاه داشت. اوباما این فرصت را داشت که اشتباهات گذشته را تکرار نکند.

نتیجه اینکه، آمریکا و چند دولت اروپائی و دولتمردان آنها یا از حقایق ایران بی خبر هستند و یا اینکه این حقایق را کتمان می کنند و در این صورت باید به عواقب آن بیندیشند. مشاوران آنها نیز یا ایران را نمی شناسند یا اطلاعات غیرواقعی به تصمیم گیران و دولتمردان آنها می دهند. مردم ایران در رأی و انقلاب و خواسته های خود صداقت دارند. غرب باید در معیارهای خود تجدید نظر کند. سیاستی که آمریکا و کشورهای اروپائی اتخاذ کرده اند بیشتر به مردم آنها ضربه خواهد زد تا مردم ایران؛ مردم ایران تا عمل خوب نبینند به گفته ها اعتماد نخواهند کرد.